Wie zijn jullie, hebben jullie kinderen, wonen jullie al lang in Lanaken?
- We zijn in december 1978 voor de wet getrouwd en bouwden daarna ons huis in Rekem, toen we in februari 1980 voor de kerk zijn getrouwd zijn we daar ook effectief gaan wonen. We hebben in Rekem gewoond tot we in mei 2020 naar een (gelijkvloers) appartement in Lanaken zijn verhuisd.
- We kregen twee dochters en één zoon en ondertussen hebben we ook al 7 kleinkinderen.
- Jef werkte op de Ford tot 2012 en ik werkte op Sappi tot de kleinste geboren werd, daarna heb ik ervoor gekozen om voor de kinderen te zorgen en huisvrouw te worden.
Hoe komt het dat u mantelzorger bent geworden voor uw man?
- Op 9 oktober 2012 heeft Jef een CVA (herseninfarct) gekregen, ’s morgens tijdens het aankleden merkte ik meteen dat er iets mis was en heb ik de ambulance gebeld. We waren er gelukkig vroeg bij. Jef heeft 2 weken in het ZOL in Genk gelegen en daarna 3 maanden in revalidatie in het ZOL Lanaken. Eind januari 2013 is hij terug naar huis mogen komen. Stappen ging toen praktisch niet. Jef is deels verlamd en kan zijn linkerarm niet meer gebruiken, ondertussen kan hij wel stappen met behulp van een wandelstok, na vele uren zwoegen in de kine.
Hoe ziet een doorsnee dag bij jullie eruit?
- Wij staan op het gemakje op, ontbijten rustig en lezen de krant. Daarna komt de verpleegster van het Wit Gele Kruis om Jef te helpen met wassen en aankleden, want dat lukt niet alleen. In de namiddag wordt meestal naar sport op tv gekeken en bij mooi weer gaan we regelmatig een koffietje drinken of een ijsje eten.
- Ik hou mij bezig met het huishouden, de was en de plas zoals ze dat zeggen, eten maken, naar de winkel gaan en heel de administratie. Jef deed dat vroeger, maar dat lukt nu niet meer.
Zou Jef zonder jouw hulp alleen kunnen wonen?
- Nee, dit zou onmogelijk zijn. Er is altijd kans om te vallen, onlangs gebeurde dit tijdens de nacht. Ook aan- en uitkleden is niet mogelijk of heel erg moeilijk alleen, net zoals eten maken, vlees snijden enz… alleen wonen zou niet mogelijk zijn. Als ik ziek zou worden gaat er echt hulp aan huis moeten komen. Momenteel komt enkel een huishoudhulp en een verpleegster. De rest doe ik nog alleen.
Heb jij iemand die jou ook af en toe ondersteunt of helpt?
- Enkel de kinderen, maar die probeer ik niet teveel te belasten. Zij hebben zelf hun gezin en hun zorgen. In noodgeval springen zij zeker wel bij. De oudste dochter woont in Rekem, zij springt heel regelmatig bij en ook de jongste onze zoon helpt vaak met eerder praktische zaken. De middelste dochter woont in Beringen, maar als het nodig is helpt ook zij natuurlijk.
- Tijd voor mezelf neem ik zelden of nooit. Jef is graag thuis en op zichzelf en hem te lang alleen laten dat gaat niet. Heel af en toe ga ik eens iets doen met Femma, maar dat is maar heel zelden en echt op mijn gemak ben ik dan niet.
Kunnen jullie nog genieten van het leven?
- Ja natuurlijk, we gaan graag een koffietje drinken of een ijsje eten. Of we gaan Jef zijn moeder halen, die in het W.Z.C. Ludinaca verblijft en dan gaan we ergens een kleinigheid eten. Ook kijken we altijd uit naar een feestje bij één van de kinderen. Volgende week hebben we weer een feestje voor de verjaardag van één van de kleinkinderen. Dat is genieten!
Is er een groot verschil in het leven voor en na 2012?
- Jazeker, vooral de onbezorgdheid en de vrijheid is weg. Ik kan Jef nooit te lang alleen laten, dus het is altijd snel ergens naartoe gaan en ook altijd met een zekere bezorgdheid. Of één van de kinderen moet naar hier komen. Ook voor Jef is het natuurlijk zwaar, hij werkte bij de Ford en was duivenmelker, dat was zijn grote hobby en dat is volledig weggevallen. Dat is een groot gemis. Vroeger was hij diegene die hulp bood aan anderen, nu moet hij hulp krijgen/vragen. Niet gemakkelijk.
Wat maakt het soms moeilijk of zijn er zaken die volgens u beter geregeld zouden kunnen worden door de overheid?
- We staan als sinds 2018 op de wachtlijst van het VAPH voor een PVB (persoonsvolgend budget), dat werd mooi verkondigd destijds, maar de realiteit is dat je daar jarenlang op moet wachten. We komen niets te kort, financieel lukt het zo ook wel, maar het zou toch net iets comfortabeler kunnen zijn als er wat extra budget zou vrijkomen dat we aan bijkomende hulp zouden kunnen spenderen. Tot Jef zijn 65ste kregen we via het ziekenfonds een uitkering hulp aan derden, maar dat stopte vanaf zijn 65ste verjaardag. Helaas stopt de zorg dan niet…
Wat is het fijnste moment van de week/dag?
- We zijn snel content, als we al eens met mooi weer naar buiten kunnen en ergens een terrasje kunnen doen zijn we al blij. En af en toe een daguitstap met één van de kinderen of een feestje, dat zijn momenten waar we écht naar uitkijken.
Bedankt voor jullie openheid Leona & Jef!
